Nieuws

maart, 2012

Live-ateliers Revisited

Museum van Bommel van Dam, Venlo

22 februari t/m 15 april

live-atelier revisited 1

v.l.n.r. 1 x Hans Klein Hofmeijer, 2 x Joseph Semah, 5 x Loek Grootjans.

live-atelier revisited 2

16 Time-lapse

In de nabije toekomst zal het museum meer filmopnames en artistieke uitkomsten uit de ateliers aan het publiek presenteren.

maart, 2012

Nieuw

Boek uitgave ‘ZONDER RUIS’

Tweede druk, geheel herziene uitgave.

boek pagina's zonder ruis

Bestelling zie uitgaven

maart, 2012

Bezocht

Centre pompidou, Metz

Henri Michaux ‘Dessin mescalinien’ 1959

Center pompidou, Metz

februari, 2012

atelier (fotoarchief 2011)

concentratie tekeningen

atelier

februari, 2012

Atelier 2012

Foto impressie Ans Jacobs

atelier 1

atelier 2

atelier 3

atelier 4

atelier 5

februari, 2012

werk

'Landschapachtige mogelijheid tot het aanraken van een gedachte' nr 847

‘Landschapachtige mogelijkheid tot het aanraken van een gedachte’, nr 847, 2010

58 x 68 cm, gemengde techniek op papier

 

'Studie voor een landschapachtige verdieping' nr 848

‘Studie voor een landschapachtige verdieping’, nr 848, 2010

45 x 53 cm, ballpoint, potlood en houtskool op papier

februari, 2012

Tortuca

Tortuca is een tijdschrift voor literatuur en beeldende kunst dat sinds 1997 in Rotterdam wordt uitgegeven.

Zondagmiddag 26 februari presenteert Tortuca de nummers 27 én 28 in boekhandel/theater Perdu op de Kloveniersburgwal in Amsterdam. Met onder meer Ike Cialona, Maarten Elzinga, Dorien de Wit, Silvia B. en Jacq Palinckx. Aanvang 15:00 uur, zaal open 14:30 uur. Toegang gratis, reserveren aanbevolen.

In het nieuwe nummer # 27 zijn zeven pagina’s aan mijn werk gewijd.

tortuca 5

tortuca 1

tortuca 3

tortuca 2

februari, 2012

Ter nagedachtenis

ANTONI TAPIES

Tapies

1923 – 2012

januari, 2012

werk

Nr 891, 2011, 'Nr 2 uit de serie gapingen van de geest'

Nr 891, 2011, ‘Nr 2 uit de serie gapingen van de geest’.

52 x 42 cm, Potlood en ballpoint op papier.

Nr 898, 2011, 'zt'

Nr 898, 2011, ‘zt’.

51 x 71 cm, Gemengde techniek.

Nr 906, 2011, 'Studie voor energetische sculptuut'

Nr 906, 2011, Studie voor energetische sculptuur’.

78 x 64 cm, Gemengde techniek.

januari, 2012

http://www.londonartfair.co.uk/Content/London-Art-Fair

london art fair

Kunstbeurs London Art Fair, Londen

Galerie Wolseley Fine Arts, stand 24

18 – 22 januari 2012

Groeps

Edward Ardizzone, Maurice Brams, Bridget Drakeford, Eric Gill, Fiore de Henriquez, David Jones, Hans Klein Hofmeijer, Charles MacCarthy, Ralph Maynard Smith, Henry Moore, Sidney Nolan, Tome Perkins, John Piper, Phil Rogers, Kate Schuricht, Graham Sutherland

December, 2011

Live-atelier ‘Kunstnest’.

 Hans Klein Hofmeijer.

Museum van Bommel van Dam

kunstnest 1

 Rick Vercauteren in gesprek met Dré Didderiëns en Hans Klein Hofmeijer

kunstnest 4

 Hans Klein Hofmeijer

kunstnest 2

 Deel bezoekers

kunstnest 5

Dré Didderiëns

kunstnest 6

Deel Live-atelier, keuze uit de collectie

december, 2011

Tortuca

Tortuca is een tijdschrift voor literatuur en beeldende kunst dat sinds 1997 in Rotterdam wordt uitgegeven.

In het nieuwe nummer # 27 zijn zeven pagina’s aan mijn werk gewijd.

tortuca 5

tortuca 1

tortuca 3

tortuca 2

Op de Kleine Uitgeversbeurs in Paradiso, Amsteram, ligt zondagmiddag 4 decemer nummer # 27 vers van de pers op hun tafel.

december, 2011

Live ateliers: Elke week een andere kunstenaar

Museum van Bommel van Dam heeft in veertig jaar een bijzondere band opgebouwd met  kunstenaar en publiek.

Het is in feite de spil die beide groepen met elkaar in contact brengt.

In ‘met andere ogen’ wordt zowel de kunstenaar als aan het publiek en speciale rol toebedeeld. In een atelier op zaal is wekelijks een andere beeldend kunstenaar actief, waardoor live in het museum kunstwerken ontstaan. Bezoekers kunnen hierdoor het maakproces van kunst van nabij volgen. Iedere zondagmiddag wordt om 14.00 uur de keuze van de kunstenaar in relatie tot eigen werk live voor publiek besproken en nader toegelicht.

Live atelier

Hans Klein Hofmeijer

‘Kunstnest’

15 t/m 18 december

Kunstnest in progress

‘Kunstnest’ in progress 13-12-2012

Dré Didderiëns in 'kunstnest'.

Documentairemaker Dré Didderiëns in het ‘Kunstnest’, Museum van Bommel van Dam’.

Klein Hofmeijers werk komt voort uit een zelf gekozen isolement. Zoals oud-museumdirecteur Jan Hoet het mooi zegt: “De enige mogelijke plaats van de kunstenaar, dat beseft hij, is een plaats aan de rand van de dingen.” Door concentratie in afzondering te combineren met een ‘open mind’ ontstaan nieuwe beelden en sequenties. Het live atelier is bewust ‘kunstnest’ genoemd. Klein Hofmeijer werkt in een opzettelijk geconstrueerde binnenruimte die voor museumbezoekers toch waar te nemen en te betreden is. Afzondering en beschutting om comfortabel te werken en tegelijk toegankelijk voor publiek. Op kleine monitoen worden beelden uit de film ‘Een stille taal’ van documentairemaker dré didderiëns in loops getoond. Een atypisch portet dat op indringende wijze het scheppen zichtbaar en invoelbaar maak. 

Als afsluiting van het live-atelier zal Zondagmiddag 18 december om 14.00 uur de première  van de film ‘Een stille taal’ plaats vinden.

Een stille taal 1

Kunstenaarsportret van Hans Klein Hofmeijer

Een stille taal 5

Film van documentairemaker dré didderiëns

duur 27 minuten

Meer informatie: www.vanbommelvandam.nl en www.dredidderiens.nl

Pers: Brabants Dagblad
Dagblad de Limburger 
         Eindhovens Dagblad
Oirschots Weekjournaal

November, 2011

Recent

'Landschapachtige mogelijkheid tot het aanraken van een gedachte'

Nr 886,2011, ‘Landschapachtige mogelijkheid tot het aanraken van een gedachte’.

68 x 58 cm, gemengde techniek op papier.

 

908, 2011, 'De intimiteit van de kunst'

 Nr 908, 2011, ‘De intimiteit van de kunst’.

53 x 44 cm, potlood, krijt en bister op papier’.

 

nr 900, 2011, 'Concentratie'

Nr 900, 2011, ‘Concentratie’.

54 x 73 cm, ballpoint op papier.

 

nr 911, 2011, \'Organoid tekening\'

Nr 911, 2011, ‘Organoïd tekening’.

89 x 100 cm, gemengde techniek op enveloppe.

 

Meer recent werk uit 2011 zie ‘werk’.

november, 2011

Thierry de Cordier

Thiery de Cordier

28 October – 10 December 2011

Galerie Xavier Hufkens, Rue Saint-Georges, Brussel

www.xavierhufkens.com

november, 2011

Een stille taal

Film van dré didderiëns over de beeldend kunstenaar hans klein hofmeijer

PREMIÉRE, 18 DECEMBER, 14.00 uur, Museum van Bommel van Dam, Venlo

Filmjaar: 2011

Locaties: Oostelbeers en Dishoek.

Full HD / 16/9 ‘kleinbeeld’

Kleur – zwart-wit

Geen gesproken woord

Tijdsduur: 27 minuten

Filmtitel: Rick Vercauteren  

Camera en montage: dré didderiëns

Geluidcompilatie: dré didderiëns

Toen beeldend kunstenaar hans klein hofmeijer mij vroeg om een film over hem te maken, stapte ik een tijdje later voor het eerst binnen in zijn sfeervol atelier en kreeg het gevoel in een eigen herinnering binnen te dringen. Ooit had ik zelf ook zo’n atelier. Even kreeg ik weer het verlangen om terug in die tijd te stappen. Nu heb ik een studio waar ik mijn films monteer, een ruimte die eerder een verstilling oproept dan het atelier van mij toen en het atelier van hans klein, nu.

Omdat ik gewend ben om altijd mijn ogen te gebruiken, meer dan wat dan ook, moest ik toch weer even wennen aan de hoeveelheid aan boeken, papieren, tekeningen, schilderijen, verf, kleurpotloden, schetsboekjes, foto’s en oude prenten die aan de muur hingen, er is bijna geen plek onbezet of onbenut door hans klein en waarschijnlijk heeft hij die hoeveelheid om zich heen nodig om geïnspireerd te raken. Maar toen vroeg ik mij af: is dit ook zo?

De stilte werd soms doorbroken door natuurlijke geluiden, vogelgeluiden en het gekraak van de oude houten vloer en het krassen op papier. Het hoofd van hans bewoog rustig heen en weer terwijl zijn potlood zich constant herhaalde en allerlei vormen, cirkels en lijnen achterliet als een teken. Een spoor, zijn afdruk, waarmee hij leek te vertellen: hier ben ik geweest en dit laat ik achter voor de kijker.

Ik ontdekte dat zijn constante herhalingen een soort van meditatieve uitwerking had op hans zelf, ik zat met mijn lens zo dicht bij zijn gelaat terwijl het leek dat hij het niet eens in de gaten had, hij was geconcentreerd en liet zich, ook niet door een filmlens, storen.

Ik zag hem ook niet echt rondkijken naar alle spullen om hem heen, het leek alsof hij deze automatisch voelde en dat hij zich liet voeden door een gevulde ruimte maar ik kon eigenlijk weinig herkennen van wat ik terug zag op zijn papier. Het leek alsof hij in werkelijkheid buiten zat te schetsen want zijn vormen hadden een natuurlijke uitstraling, een diepte, een perspectief, oervormen alsof ze uit de aarde te voorschijn kwamen. De natuur rondom hem.

Voor mijn opdracht niet gemakkelijk, maar hans klein hofmeijer liet mij mezelf zijn zoals ik ook hem in zijn werk op liet gaan. Een opdracht waarbij je vrij gelaten word in de wijze waarop je je eigen invulling mag geven is een smaak waar ik vaak naar verlang maar niet altijd aan toe kom omdat ik als filmmaker meestal te maken heb met producenten en omroepen die allemaal een eigen stempel willen drukken op een film. hans klein hofmeijer gaf mij weer even de vrijheid terug en zo kon ik geregeld door zijn atelier vliegen zonder dat hij mijn klappen van mijn vleugels kon horen. Omdat ik zoveel herkenning had gevonden in deze kunstenaar en zijn atelier, leek het even dat ik bezig was met filmen van een zelfportret. Ik herkende de rust en tijd die hij nam om te oordelen, de wijze zoals hij zijn ogen kon samenknijpen om nog beter en indringender te kunnen zien, de voetstappen die twijfelden en dan overgingen in een versnelling om een bepaalde lijn op papier te zetten, de wijze zoals hij de potlood of pen vasthield en alle kanten op stuurde waarbij hij soms doodstil en dan weer met zijn hele lichaam mee bewoog dat automatisch volgde. Toch zag ik soms verschillen tussen ons en die ontdekking was spannend.

hans zet bijna overal zijn handtekening op zoiets deed ik bijna nooit omdat ik al snel vond dat het de tekening verknoeide, maar toen ik er langer na keek, zag ik dat het bij hem hoorde, het zijn geen handtekeningen, het is zijn vertelling, zo plaatst hij zichzelf in iedere tekening als een ‘blijvende’ voetstap achterlatend op het strand en het of hij word er zo deel van. De lijnen van zijn handtekening zijn zo spannend dat ze opgaan in het werk als een gedicht. Pas toen ik door mijn camera keek en er zo dicht boven op zat, zag ik dit. De handtekening als kunst, als toegevoegde waarde en niet zo direct herkenbaar als: gemaakt door…

Maar hoe maak je een film over een stille taal? Ik wilde door puur te observeren komen tot de kern van deze kunstenaar. Daarbij werd mijn keuze, die eigenlijk een reactie was op datgene ik zag en voelde, de traagheid en rust filmen waarmee hij de dingen liet gebeurde en zo nieuw werk ontstond. Lange shots waarbij de kijker de mogelijkheid geboden word om de zien- en handelwijze van deze kunstenaar iets beter te kunnen begrijpen en zo ook de keuzes die hij neemt om tot steeds maar weer tot nieuwe werken te komen zonder in kopieën te vervallen. Het lijkt alsof ieder werk vrienden van elkaar zijn en zo met elkaar communiceren. De hoeveelheid van werk maakt dit eerder mogelijk.

De geluiden die rondom de kunstenaar aanwezig waren heb ik opgenomen en daarmee gewerkt door ze indringender te maken, ze vertragen, ze loskoppelen en/of samenvoegen, los van de werkelijke geluiden die op dat moment voor de kunstenaar niet meer aanwezig zijn omdat de intense concentratie alleen maar gefocust was op de extreme geluiden die anders waren en hem soms even uit de concentratie haalde of hem heel even lieten denken en/of kijken naar de dingen die rondom hem aanwezig waren, zijn boeken, de posters, tekeningen enz. ( een vluchtige blik ).

Op een bepaalde avond was er een ontmoeting met Rick Vercauteren, directeur van Museum van Bommel van Dam uit Venlo, en hans klein hofmeijer. Ikzelf was aanwezig en legde deze ontmoeting vast met mijn camera door het volgen van handbewegingen en looprichtingen van beiden. Een gesproken taal wilde ik niet hebben omdat je dan als kijker hierop zou gaan focussen, ik wilde laten zien dat je ook een ( kunst ) taal kunt begrijpen als je alleen observeert. Een mens verteld zoveel met zijn lichaamstaal waarbij je als kijker er een eigen interpretatie aan kunt geven, niet horen maar toch begrijpen wat er gezegd word. De letterlijke woorden mogen weggelaten worden, de lichaamstaal word erdoor vervangen en geeft de kijker een mogelijkheid om tot een andere zienswijze te komen. Het beeld zonder geluid creëert een nieuwe taal en film is het medium om dit te bewerkstelligen. Door dan ook nog de beelden in zwart-wit te tonen, kun je nog meer focussen, je raakt dieper tot de kern, de beleving van het zien.

Waarom maakt een kunstenaar de keuze om geregeld zijn atelier te verlaten en alleen te vertoeven aan de rand van het land: de zee? Vele mensen doen dat toch ook geregeld, tijdens vakanties, die willen daar ook een tijdje zijn, wat is dan het verschil? Zoekend naar een antwoord, filmde ik hans op zo’n locatie aan het strand. Nee hans is geen zwemmer, hij gooit ook geen steentjes in de zee, noch verzameld hij schelpen, hij loopt niet in een korte broek of zwembroek en hij hoeft ook niet bruin te worden, hij houdt geen barbecues met buren en vult zijn maag niet met fast food. Wat doet hans klein hofmeijer dan wel zo’n anderhalve week op het strand zonder de noodzaak te voelen achter zich te kijken of de duinen over te moeten. Wil hij klein zijn, zoals zijn tweede naam het misschien al zegt, zonder het gevoel te hebben zich te verstoppen? Wil hij de ruimte voor zich hebben en het gevoel van traagheid in zich opnemen? Wil hij door het alsmaar wederkerende geluid van de zee in een ritme komen zodat zijn tekenhand deze flow automatisch gaat volgen? Wil hij gehypnotiseerd worden door dit ritme? Wil hij een lijn trekken door zijn leven, zoals de horizon om hierdoor tot bepaalde beslissingen te komen? Wil hij afstand doen van de alledaagse dingen in het leven, zijn thuis situatie, de afspraken, zakelijk of vriendschappelijk? Hoe kun je door zo weinig geïnspireerd raken voor nieuw werk? Ikzelf had soms veel om mij heen nodig om zo tot verhalen te komen, het gaf mij juist ideeën, de drukte, de snelheid en de vele veranderingen om mij heen, zelfs als ik korte verhalen schrijf, zet ik muziek op, terwijl hans klein hofmeijer dat alleen doet als hij kookt, in de pannen roert en zich een wijntje in schenkt. Op dit moment word hij weer even deel van de maatschappij, de gewone alledaagse momenten, dan is hij even kunstenaar af en word ‘mens’.

Hans, de kunstenaar, graaft dieper als hans, de mens,  niet alleen in vragen en antwoorden hoe onze maatschappij en wereld is maar vooral in zichzelf. Hij als kunstenaar probeert zichzelf uit te vinden en te begrijpen waarom hij keuzes maakt en waarom hij dat moet doen, waarom hij alles vast moet leggen in verhalen en tekeningen en de belangrijkste vraag van dit alles: het nut van de dingen. Hans klein hofmeijer schreef, als note, in een van zijn boeken, dat hij mij schonk: “Een boek als ode aan de zogenaamde nutteloze momenten die van grote waarde en rijkdom kunnen zijn”. Hiermee mocht ik naar huis en de tijd nemen om er over na te denken, wat ik ook deed en er een conclusie op na liet, maar deze laat ik gewoon voor mezelf.

Ik verwisselde mijn lens, voorzichtig, want zeezand is hardnekkig. Ik probeerde een beeld te vangen van hans die weer zijn pen over een leeg blad liet gaan en zo tekens achterliet alsof hij een tovenaar was. Plots was er iets wat er van te voren nog niet was, iets wat je niet kon bedenken of verzinnen. Zo zei hij het ook letterlijk tegen mij. Hoe waar dacht ik en bedrieglijk eenvoudig, maar is dat het moment, het nutteloze moment van de kunstenaar waarbij een lijn of vorm bijna een waardevolle schat word omdat er geen tweede op de wereld is: uniek dus. Maar is dit de enige waarde van het zonet getoverde moment op papier of is er nog een andere, een met een diepere waarde? Ik stel mijn lens weer in op een moment waar hans klein hofmeijer zijn verrekijker pakt en het strand af zoekt, naar wat? Vraag ik me dan. Ik knijp half mijn ogen dicht en denk te zien wat hij ziet, mijn lens draait mee in zijn kijkrichting en ik volg bijna instinctief. Ik druk de opnameknop in, draai de lens in de verkeerde richting, daar waarbij alles wazig word, de mensen vervagen als ze voorbij lopen en de schittering op het water bijna vreemde Ufo-achtige vormen krijgen. Dat is het, dacht ik.

De zoektocht naar de verandering, de vervreemding, het gewone wat iedereen als zodanig zou benoemen, proberen van een totale andere wijze te zien, te benaderen, te benoemen en het een functie geven onder een andere naam zodat de kijker straks nadat zijn kijkwijze op papier is gezet, ook de mogelijkheid geboden word om anders te zien. Waarbij de kijker vragen gaat stellen en in discussie kan komen over wat er te zien is. Of we ooit de kunstenaar kunnen doorgronden met zijn kunst, daar twijfel ik aan. We kunnen lang bezig zijn om er over na te denken en er boeken mee vol schrijven, maar kloppen onze theorieën als de kunstenaar het vaak zelf niet weet of kan benoemen wat hij eigenlijk wilde vertellen? Maar moeten onze theorieën wel overeen stemmen met de gedachtegang van de kunstenaar? Of zijn, zoals hans klein hofmeijer het zei tijdens een moment aan zee: ik heb net iets gemaakt wat er net nog niet was of zelfs nooit bestaan heeft. Vaak heeft hans het over energie als hij over zijn eigen werk praat, maar wat bedoeld hij daar mee? De energie op papier? Dit voel ik niet echt, wel de werking die er van zijn kunst uitgaat, het kan mij energie terug geven. Het is voor mij een wisselwerking. Hij geeft energie door middel van zijn kunst en ik geef deze weer terug door het vast te leggen met mijn filmcamera. Hierdoor delen we samen. We delen de energie, een gevoel, de momenten, diepgang, een samenzijn, kunstenaar zijn en ook gewoon mens dat misschien wel als vrienden kan voelen, met weinig woorden elkaar begrijpen, als een stille taal: de kunst.

dré didderiëns

filmmaker – fotograaf – beeldend kunstenaar

Opleidingen en ervaringen

Fotografie en 2dimensionale kunst:  Academie voor Beeldende Kunsten, Tilburg

11 jaar gewoond en gewerkt in Ierland, Duitsland en Turkije.

Zijn films en projecten zijn geregeld geselecteerd en/of te zien via tv, filmhuizen en filmfestivals in binnen- en buitenland, o.a.dvd Film in Brabant, van Abbe Museum, Schatten van Brabant, Cinekid, Filmfestivalso.a.Ierland, Duitsland, U.S.A, Nederland, Holland Doc, Uur van de Wolf, L1TV, NTR.

dré realiseert eigen kunstzinnigedocumentaires die dichtbij zijn fantasie- en gevoelswereld liggen. Hij durft ze daadwerkelijk ook zo te realiseren, wat absoluut resulteert in eerlijke films.

www.dredidderiens.nl

oktober, 2011

Nachtburgemeesters

Dat wordt nachtwerk, in vervolg op het eerste internatonale nachtburgemeesterscongres

onderdeel Dichterspodium De Smidse, Doornboomstraat 14, Middelbeers

Aan de inrichting van van dichterspodium zal speciaal cachet gegeven worden door beeldend kunstenaar

Hans Klein Hofmeijer.

21.00 – 21.30 Vitalski, de nachtburgemeester van Antwerpen
21.30 – 22.00 Jules Deelder, de nachtburgemeester van Rotterdam
22.00 – 22.30 Muziek met Emiel van Dijk (akoestische gitaar) en Onno Witte (percussie)
22.30 – 23.00 Henjo Hekman, de nachtburgemeester van Zeist
23.00 – 23.30 Vitalski, de nachtburgemeester van Antwerpen
23.30 – 24.00 Muziek met Emiel van Dijk (akoestische gitaar) en Onno Witte (percussie)
24.00 – 00.45 Puur Gelul

In de avond en nacht van 29 op 30 oktober

www.datwordtnachtwerk.nl

oktober, 2011

Museum Van Bommel Van Dam, Venlo

vBvD buiten

‘MET ANDERE OGEN –  Een feestelijke terugblik op veertig jaar verzamelen’.

Jubileumtentoonstelling

Vertegenwoordigd met drie werken

Opening 16 october, 15.00 uur

22 september 2011 – 15 januari 2012

groeps

opening vBvD

opening

zaal met andere ogen

links 3 x Hans Klein Hofmeijer, rechts achter 2 x Edgar Fernhout, rechts voor 4 x Anton Heyboer

oktober, 2011

Galerie Wolseley Fine Arts, Engeland

presenteert enkele werken van mij op de kunst beurs London Art Fair, Londen 

18 – 22 januari 2012

Stand 24

september, 2011

‘In afzondering’

Werkverblijf

Aan de rand van het land

In afzondering, 2011, locatie atelier

 Locatie atelier

In afzondering, 2011, Dré Didderiëns

Documentairemaker Dré Didderiëns

‘Een stille taal’ in progress 

In afzondering, 2011, inside

 Binnen

avond

Avond

Tekening 2

Tekening

tekening

Tekening

In afzondering, 2011, balkon

21 september – 30 september

2011

augustus, 2011

Uitgave  Stichting Plint, Eindhoven

poster plint

Poëzieposter en poëziekaart

80 x 60 cm

Titel: Big yellow moon

Dichter: Adriaan Jaeggi

Beeld: Hans klein Hofmeijer 

www.plint.nl

augustus, 2011

Atelier

Atelier 2011

juli, 2011

Ter nagedachtenis

CY TWOMBLY

1928 – 2011

Cy Tombly 2Cy Tombly 1

juni, 2011

Ervaren

Leviatthan

MONUMENTA, 2011

11 mei – 23 juni

Anish Kapoor

‘Leviathan’

Grand Palais, Parijs

juni, 2011

nieuw

Gaping van de geest

‘Gaping van de geest’